Spowiedź święta jest sakramentem niezwykle ważnym w życiu każdego katolika. Przykazania kościelne mówią o tym, że chrześcijanin powinien udać się do spowiedzi przynajmniej jeden raz w roku. Ściśle określony jest czas, w którym spowiedzi powinno towarzyszyć przyjęcie eucharystii – jest to okres wielkanocny. Przygotowując się do tego sakramentu, warto przypomnieć sobie jak wygląda formuła, którą należy posługiwać się w konfesjonale, a także jakie są warunki dobrej spowiedzi świętej.
Spowiedź święta – jaka jest funkcja tego sakramentu?
Spowiedź święta to jedyne wydarzenie w życiu chrześcijanina, podczas którego może pojednać się z Bogiem. Sakrament ten umożliwia odpuszczenie grzechów, oczyszczenie się od zła i odczucie ulgi wynikającej z ponownej bliskości z Chrystusem. Możliwość regularnego korzystania z sakramentu pokuty sprawia, że osoba dbająca o swoją relację ze stwórcą może przez większość czasu przyzywać swoje dni na ziemi w stanie łaski uświęcającej.
Tylko brak grzechów ciężkich jest stanem, w którym można przyjmować inne sakramenty – chociażby przyjmować eucharystię podczas mszy świętych. Komunia święta, do której przystąpiono nie będąc w stanie łaski uświęcającej, jest świętokradcza. Oznacza to, że stanowi kolejny, grzech dotykający ciężkiej materii.
Do spowiedzi należy przystępować przynajmniej raz w ciągu roku. Jest to jednak totalne minimum. Warto korzystać z dobrodziejstw tego sakramentu jak najczęściej, aby zapewnić sobie bliskość z Bogiem i możliwość pełnego przeżywania coniedzielnych mszy świętych.
Warunki dobrej spowiedzi świętej
Warunki dobrej spowiedzi świętej są wyjątkowo istotne podczas procesu przygotowywania się do spowiedzi. Opisują poszczególne etapy, przez które musi przejść każda osoba pragnąca w szczery spowiedź oczyścić się w konfesjonale z popełnionego przez siebie zła. Jak brzmią warunki dobrej spowiedzi?
- Rachunek sumienia – przed każdorazowym udaniem się do konfesjonału, należy samemu przed sobą przyznać się do popełnionego przez siebie zła. Czyny, które są sprzeczne z wartościami zgodnymi z Bożymi naukami, można sobie początkowo zapisywać. Jest to dość wymagający etap, który wymaga pokornej refleksji. Aby nieco usprawnić swój rachunek sumienia, warto wspomagać się dziesięcioma przykazaniami, a także powszechnie dostępnymi przykładowymi rachunkami sumienia;
- Żal za grzechy – spowiedź święta jest nieważna, jeśli przystępująca do niej osoba nie żałuje swojego postępowania. Brak żalu może sprawić, że zdecydowanie szybciej wykształci się przywiązanie do konkretnego grzechu. W konfesjonale nie może zostać odpuszczony żaden czyn, którego grzesznik nie uznaje za zły i nie żałuje jego popełnienia;
- Postanowienie poprawy – aby spowiedź była ważna, należy szczerze postanowić zaniechanie popełniania danego grzechu. Postanowienie poprawy jest niezwykle ważnym elementem tego sakramentu. Chrześcijanin powinien bowiem nieustannie doskonalić swoją wiarę i relację z Bogiem – bez dążenia do poprawy swojego postępowania, jest to niemożliwe.
- Szczere wyznanie grzechów – podczas spowiedzi świętej, powinny zostać wyznane wszystkie popełnione dotychczas grzechy ciężkie. Zatajenie któregokolwiek z nich sprawia, że sakrament jest nieważny. Pamiętając o jakichkolwiek grzechach lekkich – również należy o nich wspomnieć. Grzechem jest też umniejszanie powagi danego grzechu.
- Zadośćuczynienie – spowiednik zawsze wyznacza pokutę odzwierciedlającą ciężar popełnionego zła. Poza odprawieniem tej pokuty, warto też podziękować Stwórcy za możliwość wyspowiadania się i za odpuszczenie grzechów.
Co należy powiedzieć w konfesjonale i w jakiej formie wyznać swoje grzechy?
Pierwszym elementem formuły spowiedzi jest zwrot grzecznościowy, chwalący jednocześnie Boga – „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. Po odpowiedzi kapłana, warto krótko przedstawić się poprzez podanie ogólnych informacji dotyczących swojej aktualnej sytuacji życiowej. Z reguły najważniejsze fakty to wiek i stan cywilny – ewentualnie liczba posiadanych dzieci. Przed wyliczeniem popełnionych przez siebie grzechów, należy podać termin ostatniej spowiedzi, a także powiedzieć czy zadana wówczas pokuta została odmówiona.
Dopiero teraz należy wyliczyć swoje grzechy. W przypadku ciężkich przewinień, można krótko je opisać (dobrym pomysłem będzie określenie liczby ich popełnienia i współistniejących okoliczności). Kolejnym etapem jest poproszenie spowiednika o pokutę oraz udzielenie rozgrzeszenia. Kolejnym etapem jest monolog kapłana lub rozmowa z nim. Często udziela on pewnej nauki, która odpowiada wyznanym przed momentem grzechom. Po udzieleniu rozgrzeszenia, osoba przystępująca do sakramentu powinna wypowiedzieć zwrot „Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu”, a po usłyszeniu stukania – może odejść od konfesjonału.
Warto pamiętać jednak, że niezastosowanie się do formułki spowiedzi, nie jest niczym złym. Najważniejsze jest rzetelne przygotowanie do sakramentu, a także szczere i otwarte wyznanie swoich grzechów. Znajomość formuły ułatwia i usprawnia cały proces, ale nie jest jego kluczowym elementem.