Religia zajmowała istotne miejsce w życiu starożytnych greków. Budowali oni okazałe świątynie, poświęcali czas na modlitwę i przestrzegali boskiego prawa. Wszystkie te czynności podejmowali po to, aby zyskać bożą pomoc oraz ochronę. System religii greckiej określany jest przymiotnikiem „obywatelski”. Co to oznacza?
Religia obywatelska – co oznacza?
Termin „religia obywatelska” został sformułowany przez J.J. Rousseau. W tym rozumieniu, wiara w stwórcę związana jest nie tylko z dążeniem do zbawienia, ale też z uznaniem Boga za istotę, od której pochodzą wszelkiego rodzaju prawa. Taka filozofia wiąże się ze specyficznym uzasadnieniem instytucji charakterystycznych dla danego społeczeństwa. Argumentem umożliwiającym poparcie różnorodnych poglądów jest powołanie się na Boga. Istota Najwyższa często staje się bohaterem występującym w mowach przywódców danego narodu. Wiele funkcji związanych z polityką w danym państwie nabiera charakteru religijnego.
Cechy charakterystyczne wierzeń starożytnych greków
Religia starożytnych greków miała istotny wpływ na praktycznie każdy aspekt ich codziennego funkcjonowania. Wszystkie prawa i obowiązki uznawano za pochodzące od Boga. Niestosowanie się do obowiązujących wytycznych było utożsamione z narażeniem się na chorobę czy klęskę nieurodzaju. Prawo pochodziło od różnych bóstw – ze względu na to, że religia tego obszaru była politeistyczna. Każdy z bogów uznawany był za autora zasad związanych ze swoim obszarem działalności. Wszystkie zasady dotyczące pochówku zmarłych pochodzić miały od Hadesa, wskazówki dotyczące prowadzenia wojny tworzył Ares, a sprawiedliwość była kontrolowana przez Erynie oraz przez Temidę. Praktycznie każdy obszar życia obywatela starożytnej Grecji był związany z obrządkami religijnymi. Teatr, igrzyska olimpijskie, a także dzieła literackie – cały dorobek kulturalny tamtych czasów jest ściśle spleciony z wiarą.