Kain i Abel to najbardziej znani synowie Adama i Ewy, aczkolwiek nie jedyni. Gdyby tak było to wszyscy okazalibyśmy się potomkami mordercy, gdyż Abel zginął bezdzietnie.
Streszczenie historii Kaina i Abla
Kain był synem pierworodnym Adama i Ewy. Poprzez imię, znaczące kowal/włócznia (podkreślające siłę i charakter), para pragnęła podkreślić wartość pierworodnego, długo wyczekiwanego dziecka. Ponadto, pierwszy syn oznaką błogosławieństwa od Boga, toteż Ewa po urodzeniu Kaina powiedziała: „Otrzymałam mężczyznę od Pana”. Pierworodny syn miał przejąć rodzinne obowiązki, majątek, a nawet zawód po ojcu i tak też było w przypadku Kaina. Podobnie jak Adam uprawiał ziemię, a ta czynność dużo siły, którą Kain otrzymał wraz z imieniem.
Abel – młodszy brat Kaina, nie był już tak wyczekiwanym dzieckiem. Jego imię z hebrajskiego Hebel – oznacza wątłość, kruchość, marność. Z tego powodu powierzono mu mniej odpowiedzialne i wymagające zajęcie, jakim była opieka nad trzodą.
Kain, po urodzeniu Abla przestał być w centrum uwagi rodziców, którą ci, po mimo ogromnej miłości do niego, musieli przelać na młodszego syna. Nie rozumiał też, dlaczego to na nim spoczywa więcej obowiązków, przez co czuł się odrzucony.
Pierwsze morderstwo na świecie
Zgodnie z tradycją, bracia składali ofiary Bogu – dziękując w ten sposób za owoce swojej pracy. Kain – jako rolnik, przyniósł płody ziemi, z kolei Abel złożył na ołtarzu owcę, którą jako jedyną ze złożonych ofiar przyjął Bóg. Abel miał czyste serce i jego ofiara radowała Pana, zaś Kaina przepełniała zazdrość i poczucie kogoś znacznie lepszego od brata, dlatego Bóg nie przyjął jego ofiary. Urażona duma i nienawiść, spowodowana zazdrością o powodzenie „gorszego brata”, pchnęły Kaina do bratobójstwa. Zwabił on Abla na pole, gdzie wykrzyczał bratu chowane dotąd w sercu urazy, i nie słuchając wyjaśnień niewinnego brata, chwycił kamień, którym następnie zabił Abla.
Po zabójstwie Bóg zapytał Kaina o brata, chociaż doskonale wiedział co się z nim stało. Ten jednak rzekł: „Nie wiem. Czyż jestem stróżem brata mego?” (Rdz 4,9). Pan Bóg rzekł więc do niego: „Nie będziesz uprawiał swej roli. Na Twoim polu już nic nie wyrośnie. Staniesz się tułaczem na ziemi”. Kain nie wyparł się swojego czynu i oskarżył Boga, że ten nie zapobiegł tragedii. Wyraził też obawę, że gdy opuści swój dom, każdy będzie mógł go zabić. Bóg jednak obiecał mu Swoją opiekę w trakcie tułaczki.
„Jeśli kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na wyobrażenie Boga” (Rodzaju 9:6)
Piętno kainowe
Historia Kaina i Abla pokazuje, do jakich okrutnych czynów może doprowadzić zazdrość i zawiść. Kain, niesłusznie poczuł się urażony, przez co dopuścił się bratobójstwa. Bóg jednak nie zabił go, lecz skazał na ziemską tułaczkę w niedostatku, przez co do końca życia nie zaznał spokoju. Motyw „kainowego piętna” funkcjonuje do dzisiaj i oznacza, że osoba która dopuściła się morderstwa nigdy nie zazna wewnętrznego spokoju.
„Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc, jedni drugim zazdroszcząc.” (List do Galacjan 5,26)