Przypowieść o synu marnotrawnym zawarta jest w Ewangelii wg. św. Łukasza. Chrystus opowiedział ją, aby w obrazowy sposób wyjaśnić czym tak naprawdę jest miłosierdzie. Po zagłębieniu się w treść, można znaleźć też motyw pokory i przyznania się do popełnionego błędu. Jaka jest historia syna marnotrawnego i w jaki sposób należy ją interpretować?
Przypowieść o synu marnotrawnym – streszczenie
Historia dotyczy ojca oraz jego dwóch synów. Młodszy z braci podjął decyzję o wyprowadzce z domu. Poprosił swojego ojca o przyznanie mu przynależnej części majątku i udał się w podróż. Nie podejmował jednak rozsądnych decyzji. Wpędził się w biedę i niedostatek. Jego życie było rozrzutne, a całe ojcowskie pieniądze roztrwonił. Był tak biedny, że pragnął stać się świniopasem – była to profesja będąca niezwykle hańbiącą dla żydów. Świnie to bowiem zwierzęta nieczyste. Niestety, nikt nawet nie chciał dać mu tej pracy. Był to moment, w którym zdecydował się na powrót w rodzinne strony. Przyznał się do swojego błędu i grzechu, a następnie prosił za przyjęcie go jako najemnika. W tym momencie ojciec polecił sługom przyniesienie najlepszej odzieży i sandałów, a później wyprawił ucztę na cześć młodszego syna. Kiedy starszy z braci wrócił do domu, zdenerwował się. Wyrzucił ojcu, że trwał przy nim nieustannie, ale jego zachowanie nie zostało docenione. Tymczasem ojciec nakazał mu radować się z powrotu członka rodziny, który uprzednio opuścił rodzinne strony.
Interpretacja przypowieści
Przypowieść o synu marnotrawnym porusza kilka złożonych tematów. Pierwszym z nich jest chciwość oraz bezmyślność. Syn decydujący się na opuszczenie domu, pragnął wzbogacić się i zyskać dobra materialne. Dopadły go pokusy świata, oddalił się od Ojca, a beztroskie życie jakiego oczekiwał nie ziściło się. Choć początkowo liczył na to, że ominą go konsekwencje postępowania, kiedy skończyły mu się pieniądze nie umiał na własną rękę wyjść z trudnej sytuacji. Ten fakt należy zinterpretować jako fakt, iż dzięki wsparciu Boga, można poradzić sobie z ogromnymi kryzysami, które mogą wydawać się beznadziejne.
Tę samą sytuację można zrozumieć jako funkcjonowanie grzechu w życiu człowieka. Nawet najbardziej poważny grzech może zostać przebaczony. Jednak aby się od niego uwolnić, należy prosić Boga o wsparcie, z pokorą uklęknąć u jego stóp i wykazać się pokorną postawą. Przypowieść o synu marnotrawnym również charakteryzuje grzech. Podobnie jak dobra materialne, jest on niezwykle kuszący, może wydawać się niegroźny, ale ostatecznie zrujnuje ludzkie życie, zabierze wolność i doprowadzi do nieuchronnego upadku.
Ojciec to alegoria Boga. Symbolizuje miłosiernego Stwórcę, który jest otwarty na przebaczenie każdemu grzesznikowi, którzy wyrazi chęć powrotu do Ojca. Jednocześnie mówi o tym, że każde nawrócenie jest powodem do świętowania i radowania się. Ważne jest to, że nie tylko Bóg powinien się radować. Szczęście z nawrócenia bliźniego powinno przepełniać serce każdego chrześcijanina.
Co ciekawe, przypowieść ta jest tak ważna z kulturowego punktu widzenia, że sformułowanie „syn marnotrawny” stało się popularnie stosowanym w języku polskim, związkiem frazeologicznym. Powinno być rozumiane jako określenie opisujące osobę, która popełniła błędy lub jest czemuś winna. Jednak wydarzenia sprawiły, że zrozumiała swoje postanowienie, postanowiła prosić o przebaczenie i zmieniła swoją postawę życiową. Motyw ten można odnaleźć w różnorodnych tekstach kultury.
Uniwersalne przesłanie historii o ojcu i synu
Przypowieść o synu marnotrawnym mówi o tym, że Bóg chętnie przebacza grzesznikom. Historia ta obrazuje miłosierdzie Stwórcy i potwierdza to, że każdy ma szansę na odpuszczenie grzechów. Młodszy syn z przypowieści jest modelem osoby, która grzeszy w życiu, ale w pewnym momencie decyduje się na to, żeby się nawrócić. Ojciec to alegoria samego Boga. Jego nieskończone miłosierdzie obejmuje dziecko, które mimo popełnionych błędów i podjętych złych decyzji, ma szansę na powrót do domu i powitanie z radością.