Święta Klara z Asyżu jest szanowaną postacią w historii chrześcijaństwa i symbolem pokory, oddania oraz duchowej siły. Jej życie wywarło duży wpływ nie tylko na Kościół katolicki, ale również na społeczność. Postać św. Klary jest niezwykle bogata, a jej historia, pełna odwagi i wierności ideałom, to inspiracja dla wielu ludzi. Dzisiaj przybliżymy św. Klarę, jej życiorys, znaczenie imienia, a także zbadamy, jakie miejsce zajmuje w kulturze, sztuce i sercach wiernych.
Życiorys świętej Klary
Święta Klara, urodzona 16 lipca 1194 roku w Asyżu, pochodziła z rodziny zamożnej. Jako młoda dziewczyna, w 1209 roku, zafascynowana postacią Franciszka i jego oddaniem dla życia w ubóstwie, postanowiła podjąć zmianę. Podczas Niedzieli Palmowej, 18 marca 1212 roku, opuściła swoje rodzinne strony.
Po ucieczce, Franciszek pomógł jej w przystąpieniu do zakonnego życia, obcinając jej włosy, nałożył habit i welon, co było symbolem ślubów posłuszeństwa. Początkowo Klara zamieszkała u benedyktynek w kościele św. Pawła w Bastii, lecz wkrótce przeniosła się do kościoła benedyktynek św. Anioła di Panzo, a następnie do kościoła św. Damiana. To właśnie tam założyła zakon klarysek, dla którego Franciszek napisał zasady. Kilka lat po osiedleniu się w San Damiano, została przełożoną wspólnoty. W 1216 roku, jej zakon otrzymał od papieża Innocentego III specjalny przywilej.
W kolejnych latach, Klara zmagała się z różnymi problemami zdrowotnymi, które nie przeszkodziły jej w pracy nad regułą zakonu. Prace te rozpoczęła w 1247 roku, kończąc je w formie testamentu w 1249 roku. Reguła zakonu została zatwierdzona przez kardynała Rinaldo Conti w 1252 roku. W 1253 roku, Klara otrzymała ostatnią posługę od papieża Innocentego IV, a 9 sierpnia tegoż roku papież potwierdził regułę klarysek. Niestety, dwa dni później, 11 sierpnia 1253 roku, zmarła, pozostawiając po sobie wzór życia w ubóstwie i posłuszeństwie.
Święta Klara – patronka
Jest ona patronką wielu miejsc i grup zawodowych. Przede wszystkim, Asyż i Florencja uważają ją za swoją opiekunkę. Miasta te czczą ją za jej dobroć i oddanie ubogim. Klara jest także bliska sercom sióstr klarysek i kapucynek, ponieważ to właśnie ona założyła zakon klarysek, a jej życie pełne było pokory. Nie tylko zakonnice, ale również ludzie wykonujący różne zawody, czują się pod jej opieką. Bieliźniarki, hafciarki i praczki widzą w niej wzór cierpliwości i staranności, które są ważne w ich pracy.
Klara jest również patronką osób chorych na oczy (także zaćmy i jaskry). Ludzie z problemami wzroku modlą się do niej o uzdrowienie i siłę. Co ciekawe, św. Klara jest także uważana za patronkę mediów, takich jak radio i telewizja. Wynika to z jej umiejętności dotarcia do serc ludzi i niesienia im nadziei. Nawet malarze znajdują w niej inspirację, widząc w jej życiu piękno i harmonię, które pragną przekazać w swojej sztuce. Dla wielu, Klara jest symbolem ochrony, inspiracji i duchowego wsparcia w codziennym życiu.
Kult świętej Klary
Kult św. Klary w Kościele katolickim jest pełen szacunku dla jej życia i dokonań. Każdego roku, 11 sierpnia, wierni na całym świecie obchodzą wspomnienie liturgiczne św. Klary, co jest dniem pełnym modlitw. W sztuce chrześcijańskiej, Klara często jest przedstawiana w bardzo szczególny sposób. Możemy ją zobaczyć trzymającą monstrancję, co jest naczyniem, w którym umieszczany jest Najświętszy Sakrament. To symbolizuje jej głęboką wiarę i oddanie Bogu.
Proces kanonizacyjny Klary, czyli formalne uznawanie jej za świętą, rozpoczął się bardzo szybko po jej śmierci. To papież Innocenty IV zainicjował ten proces, wydając dokument zatytułowany „Gloriosus Deus” 18 października 1253 roku. To pokazuje, jak bardzo była szanowana już wkrótce po swoim odejściu.
Znaczenie imienia Klara
Pochodzi od łacińskiego słowa „clarus”, oznacza „jasny” lub „czysty”. Dziewczynki noszące to imię często charakteryzują się niezwykłą wrażliwością i głębią emocjonalną. Mają one bogate życie wewnętrzne, pełne myśli i uczuć, które nie zawsze są widoczne na pierwszy rzut oka. Klary często są skryte, co oznacza, że niechętnie dzielą się swoimi emocjami i myślami z innymi. Mają tendencję do zachowania spokoju i powściągliwości, co sprawia, że mogą wydawać się zagadkowe. Ich zachowanie odzwierciedla czystość i jasność, które są związane z ich imieniem, dając wrażenie osoby, która choć wydaje się tajemnicza, posiada wewnętrzne światło i pozytywne cechy. Dziewczynki o tym imieniu przypominają o ważnych wartościach takich jak jasność myślenia, czystość intencji i subtelność w wyrażaniu emocji. Ich wewnętrzna siła i spokój mogą być źródłem inspiracji dla innych, a ich tajemnicza natura dodaje im niepowtarzalności.
Podsumowując, Święta Klara z Asyżu, urodzona w 1194 roku, zrezygnowała z bogatego życia w 1212 roku, inspirowana przez Franciszka. Założyła zakon klarysek i opracowała jego reguły, kładąc nacisk na ubóstwo i życie zakonne. Zmarła w 1253 roku, zostawiając po sobie dziedzictwo duchowe i stała się patronką sióstr zakonnych, rzemieślników oraz osób z problemami wzroku. Jej życie i działalność są przykładem pokory i oddania religijnemu powołaniu.
Zdjęcie główne: Święta Klara z Asyżu na fresku w bazylice świętego Franciszka w Asyżu