Izabela, a właściwie błogosławiona Izabela Francuska, pochodziła z królewskiej rodziny francuskiej i od najmłodszych lat wykazywała wielką religijność i wiarę. Dlaczego Izabela Francuska została błogosławioną? Jak wyglądało jej życie na francuskim XIII-wiecznym dworze?
Błogosławiona Izabela Francuska – życiorys
Izabela była francuską królewną, córką Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, pochodzącą z dynastii Kapetyngów. Urodziła się 1225 roku, a zmarła w 1270 oraz była jedenastym dzieckiem swoich rodziców, a zarazem jedynym, które doczekało dorosłości. Dzięki swojemu królewskiemu pochodzeniu była m.in. kuzynką króla Anglii Henryka III. Żywot bł. Izabeli jest nam dzisiaj znany dzięki Agnieszce d’Harcourt, która była damą francuskiego dworu, a potem opatką klasztoru w Longchamp i spisała życiorys Izabeli.
Mimo swojego arystokratycznego pochodzenia, Izabela została wychowana surowo, a od rodziców wyniosła zamiłowanie do modlitwy i uwielbienie Boga. Przejawiała zainteresowanie nie tylko modlitwą, ale także ascezą i życiem zakonnym. Często pościła i odmawiała noszenia drogocennych strojów i kosztownych ozdób, a swoje aktywności dworskie ograniczyła do minimum.
Ze względów dynastycznych Izabela otrzymała wiele dobrych propozycji małżeństwa; najpierw z woli matki była zaręczona z synem hrabiego, a potem cesarz Fryderyk II zaproponował jej małżeństwo ze swoim synem, Konradem IV. Izabela nie planowała jednak wychodzić za mąż i odrzuciła wszystkie propozycje, poświęcając się życiu zakonnemu pod okiem franciszkanów.
W 1225 roku Izabela założyła nową rodzinę zakonną w Longchamp, niedaleko Paryża (obecnie Longchamp to tor wyścigowy w Lasku Bulońskim). Siostry nowego klasztoru miały główny cel w ćwiczeniu w pokorze, co miało je zbliżyć do Najświętszej Maryi Panny, dlatego obrały sobie nazwę ,,mniejszych”. Bł. Izabela wraz z św. Bonawenturą ułożyła dla nich złagodzoną regułę klarysek, która została zatwierdzona w 1263 roku.
Ostatnie lata swojego życia Izabela spędziła walcząc z ciężką chorobą, którą znosiła pokornie i z poddaniem Bożej woli. Zmarła 23 lutego 1270 roku, a pochowano ją w przyklasztornym kościele w Longchamp, który został zniszczony w czasie rewolucji francuskiej.
Izabela – patronka chorych
Mimo iż oficjalne źródła pisemne nie podają konkretnego patronatu bł. Izabeli, to niektórzy uważają ją za patronkę osób chorych i słabych, zw względu na opisane przez Agnieszkę d’Harcourt 40 cudowne uzdrowienia, które miały się dokonać z udziałem Izabeli. Wspomnienie liturgiczne bł. Izabeli odbywa się 23 lutego, a jej beatyfikacja miała miejsce w 1521 roku.
Bł. Izabela Francuska w ikonografii jest zazwyczaj przedstawiana w habicie sióstr klarysek z koroną na głowie, często rozdająca jałmużnę lub opiekująca się chorymi.
Znaczenie imienia Izabela
Izabela to imię pochodzenia hebrajskiego – od tamtejszego Jezebel, co w wolnym tłumaczeniu oznacza ,,tą, którą wywyższył Bóg” Imię to największą popularnością cieszyło się we Francji i Hiszpanii, a stamtąd moda na Izabelę przywędrowała do Polski, około XVII wieku. Izabela jest hiszpańską wersją imienia Elżbieta i występowało ono często w hiszpańskiej rodzinie królewskiej – najsłynniejsza jest zdecydowanie Izabela I Katolicka, która pomagała Kolumbowi w organizowaniu wyprawy do Indii. W Polsce także zaczęło wkrótce utożsamiać imię Izabeli z imieniem Elżbiety.
fot: Marie-Lan Nguyen, wikipedia