Adwent to okres oczekiwania na narodzenie Chrystusa, pełen refleksji i przygotowań duchowych. Wieniec adwentowy skrywa w sobie głęboką symbolikę. Dzisiaj przybliżymy znaczenie poszczególnych świec, podkreślając ich ważność.
Pierwsza świeca – nadzieja
Pierwsza świeca na wieńcu adwentowym, często określana mianem świecy nadziei, rozświetla mrok, symbolizując oczekiwanie na przyjście Zbawiciela. Jej płomień przypomina wiernym o światle, które ma nadejść wraz z narodzinami Jezusa. Zapalana w pierwszą niedzielę adwentu, przynosi przesłanie nadziei i oczekiwania, zachęcając do refleksji nad zbliżającymi się świętami.
Druga świeca – pokój
Jej światło przypomina o konieczności budowania harmonii i pojednania. W tym kontekście płomień tej świecy ma za zadanie przypominać o pokoju, który ma nadejść z narodzinami Mesjasza. Symbolizuje ona dążenie do zgody między ludźmi i spokoju serca.
Trzecia świeca – radość
Jej zapalenie w trzecią niedzielę adwentu ma przypomnieć wiernym o radosnym oczekiwaniu na narodziny Jezusa. Różowy kolor tej świecy stanowi przerwę w adwentowym oczekiwaniu i wskazuje na bliskość Bożego Narodzenia. Świeca ta podkreśla radosny charakter oczekiwania na zbawienie.
Czwarta świeca – miłość
Jej płomień przypomina o uniwersalnej miłości Boga do ludzi, która znajduje swój najpełniejszy wyraz w narodzinach Chrystusa. Zapalana w ostatnią niedzielę adwentu, ta świeca odświeża główne przesłanie Bożego Narodzenia – miłości i braterstwie między ludźmi.
Podsumowując, świece na wieńcu adwentowym są nie tylko elementem dekoracyjnym, ale przede wszystkim nośnikami głębokiej symboliki związanej z oczekiwaniem na narodzenie Jezusa. Każda z nich – nadzieja, pokój, radość, i miłość – przypomina o różnych aspektach adwentu, kształtując duchowe przygotowanie do świąt. Ich światło prowadzi wiernych przez ten wyjątkowy okres, przynosząc przesłanie oczekiwania, refleksji i radości.
Zdjęcie główne: Matthias Böckel z Pixabay