Juda Tadeusz był jednym z dwunastu apostołów, nazywanym także Judą Jakubowym czy Judą bratem Jakuba. Juda Tadeusz Apostoł był męczennikiem, który jak wielu uczniów Jezusa, zginął w obronie wiary chrześcijańskiej. Jest czczony zarówno przez Kościół katolicki jak i cerkiew prawosławną. Kim był św. Juda Tadeusz Apostoł i jakim jest patronem?
Św. Juda Tadeusz – życiorys
Wzmianki o św. Judzie Tadeuszu pochodzą z Dziejów Apostolskich, a konkretnie w Łk 6,16 oraz Dz 1,13, gdzie jest nazywany Judą Jakubowym. Kolejne określenie św. Judy Tadeusza możemy znaleźć w Ewangelii Jana, gdzie jest wspomniany jako Juda, ale nie Iskariota. Mimo iż, określenie Juda Jakubowy może wydawać się mylące i oznaczać Judę, syna Jakuba, to w tradycji zachodniej przyjęło się, że Juda był bratem Jakuba, który z kolei był synem Kleofasa. O św. Judzie Tadeuszu nie wiadomo wiele. Według św. Hieronima, doktora Kościoła i apologety, po Zesłaniu Ducha Świętego, Juda Tadeusz Apostoł głosił naukę chrystusową w okolicach Edessy. Nie zgadza się z tym jednak św. Paulin z Noli, według którego święty głosił nauki na terenie Libii. Mniej więcej pewne jest jednak to, że Juda Tadeusz poniósł męczeńską śmierć wraz z św. Szymonem; według apokryfów zostali oni zabici poprzez obicie kijami w mieście Suanir na terenie Persji.
Juda Tadeusz jest autorem pochodzącego z Nowego Testamentu Listu Judy, którego adresatem święty uczynił wczesnochrześcijańskie wspólnoty pierwotnego Kościoła. Autorstwo tego listu przypisują mu między innymi św. Augustyn czy św. Atanazy.
Jakim patronem jest św. Juda Tadeusz?
Św. Juda Tadeusz jest patronem przede wszystkim Armenii, ale także nazywa się go patronem spraw beznadziejnych i przegranych.
Kult św. Judy Tadeusza
Wspomnienie liturgiczne św. Judy Tadeusza jest obchodzone razem ze wspomnieniem św. Szymona dnia 28 października – dotyczy to Kościoła katolickiego, ewangelickiego i anglikańskiego. Z kolei cerkiew prawosławna wspomina świętego aż czterokrotnie; 2 lipca, 13 lipca, 3 września i 17 stycznia według kalendarza gregoriańskiego. Relikwie św. Judy zostały umieszczone w bazylice św. Piotra w Rzymie.
Wizerunek świętego w ikonografii różni się w sztuce zachodniej i wschodniej. W tradycji zachodniej przedstawiany jest zwykle z włócznią lub pałką w ręku, co ma symbolizować jego męczeńską śmierć i jest ubrany w czerwoną szatę lub brązowo-czerwony płaszcz z wizerunkiem Jezusa. W sztuce wschodniej apostoł także jest obrany w czerwone szaty, sięgające ziemi. Jest ukazywany jako mężczyzna w średnim wieku z długimi, ciemnymi włosami i krótką, szpakowatą brodą. W jednej lub obu dłoni trzyma zwinięty zwój.
Do atrybutów św. Judy Tadeusza zaliczamy kamienie, krzyż, księgę, maczugę, łódź rybacką, laskę, topór, miecz czy pałkę. Wszystkie te przedmioty nawiązują do sposobu w jaki apostoł miał umrzeć, gdyż przez wieki powstało wiele wersji jego śmierci, najbardziej prawdopodobna jest jednak ta mówiąca o obiciu kijami czy pałkami.
Znaczenie imienia Juda
Juda to męskie imię pochodzenia hebrajskiego, oryginalnie wywodzące się od wyrazu jehudah, który oznacza ,,chwała Jahwe”. Inną formą imienia Juda jest także Judasz. Juda było imieniem nadawanym chłopcom na cześć i chwałę Pana.