Święty Karol Boromeusz był włoskim kardynałem, który pełnił posługę arcybiskupa Mediolanu. Swoją funkcję sprawował w trudnym dla Kościoła rzymskokatolickiego okresie; były to czasy reformacji i powstawania coraz to nowych odłamów religijnych. W historii Kościoła zasłynął jako idealny przykład biskupa czasów kontrreformacji. Jego życiorys jest nam bardzo dobrze znany, ponieważ jego dzieje zostały spisane przez osoby, które znały go osobiście. Kim był św. Karol Boromeusz i jakim jest patronem?
Święty Karol Boromeusz – życiorys
Św. Karol urodził się 2 października 1538 roku w Aronie, nieopodal Mediolanu. Pochodził z bogatego i wpływowego rodu Boromeuszów, którzy byli uznawani za jedną z najważniejszych rodzin arystokratycznych Lombardii. Jego matką była sama Małgorzata Medici, siostra papieża Piusa IV. Już w wieku siedmiu lat Karol został przeznaczony do stanu duchownego i od tej pory rozpoczęła się jego edukacja teologiczna. Studiował nie tylko prawo kanoniczne, lecz także cywilne.
Św. Karol przeniósł się do Rzymu, gdzie jego wuj, papież Pius IV wyznaczył go na protonariusza apostolskiego i referendarza w sygnaturze, a niedługo potem został mu nadany tytuł kardynalski. Dzięki temu pełnił funkcje nie tylko wysoko postawionego urzędnika, lecz także kardynała. Zajmował się także organizacją słynnego trzeciego zjazdu Soboru Trydenckiego.
Gdy został arcybiskupem Mediolanu, z zapałem zabrał się do reformowania swojej diecezji i dbał o to, aby postanowienia Soboru Trydenckiego zostały tam wprowadzone i dotrzymywane. Zajmował się także działalnością charytatywną, fundował przytułki i sierocińce dla najbiedniejszych. Św. Karol Boromeusz zmarł 3 listopada 1584 roku wskutek zachorowania na febrę.
Jakim patronem jest święty Karol?
Św. Karol Boromeusz jest uznawany przede wszystkim za patrona sióstr zakonnych boromeuszek. Oprócz tego jest także opiekunem bibliotekarzy, instytutów wiedzy teologicznej, profesorów seminaryjnych oraz księży proboszczów. Jest także patronem uniwersytetu w Salzburgu oraz diecezji w Lugano i Bazylei.
Kult św. Karola
Św. Karol jest czczony przez Kościół katolicki, a jego wspomnienie liturgiczne odbywa się 4 listopada. Szczególnym miejscem kultu świętego jest katedra w Mediolanie, gdzie spoczywają jego relikwie, umieszczone w kryształowej trumnie w krypcie pod ołtarzem głównym. W Polsce szczególnym miejscem kultu św. Karola jest kościół Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach, gdzie znajduje się kaplica i obraz św. Karola.
Beatyfikacji św. Karola dokonał papież Klemens VIII w 1602 roku, a proces kanonizacyjny przeprowadzony został osiem lat później. W 1610 roku został ogłoszony świętym za sprawą papieża Pawła V.
W ikonografii św. Karol jest zwykle przedstawiany w stroju kardynalskim, boso, z krzyżem arcybiskupa i ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa, co ma symbolizować jego działalność podczas epidemii, której sam padł ofiarą. Jego atrybutami są bicz, czaszka, krucyfiks, gołąb, kapelusz kardynalski oraz sznur na szyi, który nosił w trakcie procesji pokutnych,
Znaczenie imienia Karol
Karol jest męskim imieniem o bogatej historii. Przyjmuje się, że jest to imię pochodzenia frankijskiego lub starogermańskiego. Prawdopodobnie wywodzi się od słów ,,charal” lub ,,carl”, które oznaczały mężczyznę. Imię to może także pochodzić z tradycji skandynawskiej, gdzie oznaczałoby wojownika lub prostego chłopa. W każdym razie, znaczenie imienia Karol jest związane z mężnym i walecznym mężczyzną. Do Polski imię to dotarło w okresie przyjęcia chrześcijaństwa.