Śmierć jest momentem, w którym dusza i ciało rozdzielają się. Rozpoczyna się wtedy nowy wymiar istnienia, który według nauk Kościoła jest nieskończony. Pragnieniem każdego chrześcijanina jest pójście do nieba. Jak wygląda to miejsce, w które mogą trafić zbawione dusze?
Kto może trafić do nieba?
Co dzieje się z człowiekiem po śmierci? Jest to pytanie, na które każdy chciałby znać odpowiedź. Temat ten podejmowany jest przez różne religie świata – w tym chrześcijaństwo.
Dusza ludzka jest wieczna. Jednak nie każda może trafić do nieba. Zaszczytu tego dostępują osoby, które w chwili śmierci były pojednane z Bogiem. Dusza musi znajdować się w stanie łaski uświęcającej – grzech ciężki uniemożliwia dostanie się do nieba. Taka sytuacja determinuje potępienie i pójście do piekła. Nie każdy zbawiony człowiek może też od razu znaleźć się w niebie. Czasem niezbędne jest też odpokutowanie za grzechy w czyśćcu.
Czym jest czyściec?
Dusza, która powinna się oczyścić z popełnionych w życiu grzechów, nie może od razu trafić do nieba. Niezbędne jest odpokutowanie zła popełnionego podczas życia ludzkiego – odbywa się to w czyśćcu. Choć Bóg odpuścił grzechy podczas sakramentu pokuty, jest on też sprawiedliwy. Każda osoba, która nie będzie w stanie odpokutować swoich grzechów na ziemi, musi dokonać tego po śmierci.
Czy można pomóc duszom czyśćcowym? Jest to możliwe tylko przez modlitwę. Podczas niej, należy prosić Boga o łaskę i odpuszczenie osobie zmarłej odbywania pokuty w czyśćcu. Szczera modlitwa może zagwarantować duszy natychmiastowe przyjęcie do nieba. Najskuteczniejszą formą modlitwy jest odpust zupełny. Można go uzyskać na różne sposoby, w różnych miesiącach. Dzięki nim, zmarły od razu może zająć miejsce w domu Bożym.
Jak wygląda niebo?
Niebo według chrześcijan jest miejscem pojednania z Bogiem. Nie istnieje wyobrażenie wizualne tego miejsca. Jest to rzeczywistość, której żaden człowiek nie jest w stanie pojąć w racjonalny sposób. Biblia opisuje to miejsce jako ucztę weselną w gronie najbliższych lub dom z wieloma mieszkaniami. Niebo to wspólnota, a jej centrum jest Trójca Święta. Dostanie się do nieba to czas, w którym Bóg docenia wszystkie ziemskie zasługi i cierpienia. Człowiek w oczach Boga jest oceniany jako dobry, indywidualny byt, który wkracza w bramy nieba z bogactwem swojego życia ziemskiego.
Nauka Kościoła głosi, że wejście do nieba nie jest rozpoczęciem nowego etapu. Nie jest to nowy początek, lecz kolejny element istnienia – nierozerwalnie połączony z pobytem na ziemi. Czasem niebo porównywane jest do wielkiej uczty przed obliczem Boga. Podczas niej, dusza może się zjednoczyć ze swoim stwórcą i poczuć ogromną miłość.