Jednym z powszechnie znanych fragmentów Starego Testamentu jest Księga Hioba. W jej treści można odnaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące istoty grzechu, a także sensu i natury ludzkiego cierpienia. Hiob jest postacią stanowiącą pewien wzór. Jego postawa przedstawia przykład człowieka wierzącego, który mimo przeciwności losu pozostaje wierny Bogu. Kim tak naprawdę był Hiob i czym się charakteryzował?
Hiob – historia postaci
Hiob żył w dostatku. Posiadał niemały majątek i dużą rodzinę, a także cieszył się szacunkiem wśród innych ludzi. Choć Biblia nie opisuje wyglądu mężczyzny można stwierdzić, że był on starszym człowiekiem. Jego życie, rodzina i dobytek stały się przedmiotem zakładu między Bogiem, a diabłem. Hiob najpierw stracił majątek – jego zwierzęta zostały skradzione, a służbę zabito. Przed nieszczęściami nie uchroniła się też rodzina. Dziesiątka dzieci została pozbawiona życia przez zawalenie dachu domostwa. W wyniku tych nieszczęść Hiob stał się przedmiotem szyderstwa wśród ludzi żyjących w sąsiedztwie i utracił cały szacunek okolicznych ludów. Wreszcie, pozbawiono go nawet zdrowia. Hioba dotknął trąd. Wszystkie te nieszczęścia miały sprawdzić jego wierność i wytrwałość w wierze. Mężczyzna nie ugiął się i nie zwątpił w Boga. Zamian odzyskał majątek, został obdarzony potomstwem i powrotem do zdrowia.
Hiob – cechy charakteru
Hiob kochał swoją rodzinę. Trwał wiernie w związku małżeńskim nawet wtedy, gdy żona wyraziła wyraźny sprzeciw związany z jego pokornym postępowaniem. Miłość kierował też w stronę Boga, była ona jednak przeniknięta przede wszystkim szacunkiem, pokorą i bogobojnością. Mimo doznania wielu, trudnych do zniesienia cierpień, Hiob nie sprzeciwił się Bogu. Historia Hioba pokazuje też, że był on człowiekiem inteligentnym, który formułował przenikliwe wnioski dotyczące istoty cierpienia i sensu życia. W pewnym momencie zauważa, że los, w którym człowiek narażony jest na cierpienie bez wcześniejszego zawinienia, jest pozbawiony sensu. Udaje mu się jednak znaleźć rozwiązanie – dochodzi do wniosku, że nawet najbardziej prawy i sprawiedliwy człowiek popełnia grzechy – nawet jeśli nie jest ich w pełni świadomy. Hiob jest w stanie okazać skruchę. Przyznaje się do swojego błędu i wskazuje inną interpretację cierpienia. Przypisuje cierpieniu sens związany z zachętą do powrotu na dobrą drogę, na zgłębienie relacji z Bogiem.
Postać Hioba jako przedstawienie wzoru wiary i wierności Bogu
Hiob jest postacią, która stanowi wyjściowy punkt do rozważań nad cierpieniem i grzechem. Problemy, z którymi styka się w swoim życiu, są aktualne w każdych czasach. Postawa Hioba polegająca na pokornym akceptowaniu losu i woli Bożej ma funkcję symboliczną. Również dzisiaj postawa ta powinna być inspiracją dla odnajdywania w życiu wartości i do wytrwałego trwania w wierze. Hiob dzięki cierpliwej wierze otrzymał nagrodę. Poniesione koszty, doświadczone cierpienie, postawienie go przed niezwykle trudnymi wyzwaniami – zaowocowały obdarowaniem Hioba nowymi dobrami. Dzięki pokorze i bogobojności Hiob zyskał majątek, rodzinę i zdrowie. Te podarunki od Boga mogą przybrać metaforyczne znaczenie – podobnie jak Hiob, każdy inny człowiek może otrzymać wynagrodzenie za życie zgodne z Bożymi przykazaniami. Nagroda ta przyjmie formę zbawienia i życia wiecznego w niebie.