Hiob jest biblijną postacią, którą z reguły utożsamia się z pokornym sługą bożym. Mężczyzna przedstawiony w treści księgi Hioba jest poddany woli Ojca i bez zastrzeżeń akceptuje wszystkie zrządzenia losu, z którymi styka się podczas swojego życia. Jednak czy Hiob jest w stu procentach bohaterem pokornym? Czy brak w nim jakiegokolwiek buntownika, który z nieufnością podchodzi do boskich decyzji?
Cechy charakteryzujące Hioba są przedstawione czytelnikowi już na samym początku prologu. Zgodnie z biblijnym opisem, jest on osobą sprawiedliwą, bogobojną oraz prawą, a na dodatek – unika zła. Już te przymioty wskazują na to, że Hiob w swoim życiu kieruje się wartościami zgodnymi z nauką Bożą. W zetknięciu z dotkliwymi stratami, które spotkały Hioba, wykazuje się on niezwykle silną i trwałą wiarą. Wiele wersetów mówi o tym, że mężczyzna składa pokłony przed Bogiem. Autor podkreśla też błogosławieństwa kierowane ku Stwórcy. Choć można byłoby obwiniać Boga za zesłane cierpienia, Hiob nie posunął się do takiej reakcji. Mimo spotykających go nieszczęść nieustannie zachowywał wiarę. Choć Szatan próbował usilnie wzruszyć wiarę Hioba i skłonić go do zgrzeszenia słowem skierowany przeciwko Bogu, nie udało mu się osiągnąć tego celu. Bohater księgi nieustannie zachowuje się w sposób potwierdzający posłuszeństwo i wierność swojej wierze. Odpowiadając na pytanie jedynie na bacie pierwszej części opowieści, mówiącej o utracie bogactwa, można jednoznacznie stwierdzić, że Hiob jest bohaterem pokornym.
Portret bohatera zmienia się jednak w drugim fragmencie. Już na jego początku Hiob mówi o tym, że wolałby się nie narodzić niż znosić zesłane na niego cierpienia. Choć początkowo przedstawiono go jako silnego i wiernego Bogu – tutaj jego charakterystyka obejmuje również cechy buntownika. Jego negacje i pretensje kierowane są nie tylko ku zrządzeniom losu, ale również ku samemu Bogu. Mówi innym ludziom, że Bóg go krzywdzi.
Może wydawać się, że niektóre fragmenty Księgi Hioba jasno przeczą postawionej tezie. Jednak aby odpowiedź była wymierna, należy całościowo ocenić postępowanie mężczyzny. Kiedy spotykają go cierpienia, zadaje pytania o ich sens. Jednak kiedy nie odnajduje odpowiedzi zwraca się do Boga i to u niego szuka ratunku i odpowiedzi. Dylematy Hioba mogą zostać nawet uznane za pewną postać modlitwy. Gdyby Hiob nie miał wątpliwości i nie zadawał pytań dotyczących zasadności swojego cierpienia, byłby pozbawiony ludzkiego pierwiastka. Tymczasem jego portret wskazuje człowieka słabego, ale wiernego Bogu, pokornego i pełnego wiary.