Historia Adama i Ewy wpływa na życie chrześcijan do dziś. Dzieje tych dwóch postaci są początkiem istnienia świata i żyjących na nim ludzi. Tekst Księgi Rodzaju jest znany wszystkim osobom, które w swoim życiu kierują się religią chrześcijańską, a jego interpretacja wpływa na rozumienie wszelkich zasad i praw pochodzących od Boga. Jaka jest treść i znaczenie historii Adama i Ewy?
Historia Adama i Ewy – streszczenie
Pan Bóg tworząc człowieka, pragnął aby stał się on istotą pełniącą władzę nad wszystkimi innymi stworzeniami mieszkającymi na ziemii. Adam, którego Stwórca umieścił w ogrodzie Eden, otrzymał tylko jedno ograniczenie. Zakazane było mu zrywanie owoców z drzewa poznania dobra i zła. Bóg pierwszego stworzył właśnie mężczyznę. Jednak później, z jego żebra stworzył także kobietę. Ona miała w swoim życiu przede wszystkim zapewnić Adamowi potomstwo.
Kulminacyjnym momentem historii jest pojawienie się szatana pod postacią węża. Podczas rozmowy z Ewą, nakłonił ją do skosztowania zakazanego owocu. Także Adam uległ pokusie i przyjął od kobiety jabłko. Po zjedzeniu owocu, dotychczas naga para ludzi, stworzyła sobie przepaski z liści – okrywając się wstydem. Wąż został przez Stwórcę przeklęty, a Adama i Ewę Bóg wygnał z Edenu. Właśnie wtedy też zostało postanowione, że stworzony z ziemii człowiek, po swojej śmierci będzie miał przerodzić się w proch, z którego powstał.
Adam i Ewa zawiedli Boga. Stracili jego zaufanie i otrzymali karę, która wywarła skutki dla każdego kolejnego rodzącego się człowieka. To właśnie ze względu na zjedzenie owocu przez Ewę i Adama, każda osoba jest po narodzinach naznaczona grzechem pierworodnym. Z grzechu pierwszych ludzi wynika też śmiertelność człowieka i utrata swojego pierwotnego domu, w pobliżu Boga Ojca.
Jakie znaczenie dla współczesnego chrześcijanina ma historia Adama i Ewy?
Bóg stworzył człowieka z własnej woli. Ukazuje to, że każdy człowiek żyjący na ziemi, narodził się z woli Stwórcy. Podkreśla to wyjątkowość życia każdego człowieka i ukazuje jak ważnym wydarzeniem dla Boga Ojca jest stworzenie ludzi. Fragment umieszczony w Księdze Rodzaju ukazuje też wyższość człowieka nad innymi istotami – dotychczas Bóg powołując zwierzęta do życia wypowiadał słowa „niech się stanie”. Tworząc Adama i Ewę, użył zwrotu „uczyńmy”.
Bóg uczynił człowieka na swoje podobieństwo – jest to widoczne chociażby w sferze moralnej – każda osoba potrafi wewnętrznie odróżnić dobro od zła. Odzwierciedleniem Bożej natury jest także umiejętność budowania relacji i dbałości o bliźnich, tak jak Bóg dba o człowieka. Adam i Ewa popełniając grzech, oddalili się od Boga i swoim postępowaniem zaprzeczyli dotychczas widocznemu podobieństwu. Doktryna grzechu pierworodnego stanowi podstawę do sformułowaniu tezy o zaprzepaszczeniu szansy na życie w harmonijnej rzeczywistości, którą pierwotnie zaplanował dla Adama Bóg. Świat będący aktualnym miejscem życia ludzi jest przepełniony cierpieniem i złem. Jest to znaczącym utrudnieniem w dążeniu do czynienia dobra i zbliżenia się do Boga.
Interpretując opowieść biblijną o Adamie i Ewie, warto też zwrócić na zwrot, który określa ich pierwszymi rodzicami. Sugeruje to, że wszyscy ludzie żyjący na ziemi, tworzą pewną całość. Nie są odrębnymi bytami – posiadają wspólne korzenie. Mimo grzechu pierworodnego i wygnania człowieka z Edenu, Bóg zapewnia możliwość zbawienia, jest miłosierny i wybacza popełnione grzechy.