Spowiedź jest jednym z ważniejszych sakramentów w Kościele katolickim – zaraz obok chrztu, eucharystii, małżeństwa, kapłaństwa oraz namaszczenia chorych. Dzięki odprawieniu pokuty możliwe jest faktyczne pojednanie się z Bogiem i pozbycie swoich grzechów. Choć obecna forma spowiedzi jest dla osób wierzących oczywistością, sakrament ten nie zawsze tak wyglądał. Kiedy i jak wprowadzono spowiedź „na ucho”?
Krótka historia spowiedzi
Słowa Jezusa zawarte w Piśmie Świętym nie wskazują w jaki sposób powinny być odpuszczane grzechy. Forma tego sakramentu zmieniła się znacząco przez setki lat funkcjonowania Kościoła. Jakie czynniki wpłynęły na ostateczny wygląd spowiedzi świętej? Przede wszystkim odczytanie przez kościół możliwości jakie daje ten sakrament oraz zwiększenie się ilości chrześcijan, a także zmiana ich wrażliwości. Podczas IV Soboru Laterańskiego uznano spowiedź za powtarzalny sakrament, który powinien być dokonywany przynajmniej raz w roku. Do tej pory bowiem, pokutę podejmowano jedynie po chrzcie. A osoby posiadające dobra majątkowe często w zamian za odbycie pokuty, po prostu płaciły pieniądze.
Spowiedź „na ucho” – dlaczego tak wygląda?
Aktualnie znana forma spowiedzi wywodzi się z Soboru Watykańskiego II. To właśnie podczas niego uznano, że jest to sakrament, który odgrywa znaczącą rolę w życiu całej wspólnoty. Od tego momentu spowiedź stała się nie tylko sposobem na pojednanie z Bogiem, ale też na powrót do dobrych stosunków z Kościołem. Jednak nie poprzestano jedynie na określeniu wagi spowiedzi dla wspólnoty. Nadal najważniejszy pozostał aspekt indywidualny i funkcja osoby duchownej, jako pośrednika między grzesznym człowiekiem, a Bogiem. To właśnie kapłanowi uczestniczy wspólnoty zawdzięczają możliwość uzyskania łaski, którą ofiarowuje ludziom Chrystus. Aktywne uczestnictwo w życiu kościoła wiąże się z koniecznością akceptacji aktualnej formy spowiedzi i wykorzystywania jej możliwości, które są najlepszą sposobnością na znaczną poprawę swojej relacji z Bogiem.
Pismo Święte nie określa jasno jaki obrzęd powinien być stosowany w procesie odpuszczania grzechów. Właśnie to sprawia, że aktualnie Kościół kieruje się tradycyjnymi sposobami i historią, tak ważnego dla każdego chrześcijanina, sakramentu pokuty.